Στις 14-06-1923 μια δεκάδα από συναδέλφους συγκεντρώθηκαν σ’ ένα καφενεδάκι κάπου στην Εγνατία με σκοπό να ιδρύσουν “Συντεχνία Υδραυλικολευκοσιδηρουργών”.
Το είπανε και το έκαναν.

 Οι συνάδελφοι αυτοί ήταν:

1.  Δ. ΓΡΙΒΑΣ
2.  Δ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
3.  Α. ΠΕΤΗΣ
4.  Ζ. ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
5.  Δ. ΣΚΑΜΒΕΛΑΚΗΣ
6.  Σ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ
7.  Ν. ΜΑΣΤΡΟΝΙΚΟΛΑΣ
8.  Γ. ΚΟΚΚΩΝΗΣ
9.  Δ. ΤΡΥΦΩΝΑΣ
10. Ι. ΣΟΥΒΡΑΝΗΣ
11. Ν. ΚΑΡΡΑΣ
12. Ν. ΝΟΥΚΑΣ

 Ίσως τότε δεν φανταζόταν ότι με αυτή τους την απόφαση, όχι μόνο στην ιστορία του βιοτεχνικού συνδικαλιστικού κινήματος θα περνούσαν, αλλά και ότι θα αποτελούσαν τους πρόδρομους για τη συγκρότηση δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων ενώσεων. Κυρίως όμως έδωσαν την
δυνατότητα να παλεύουν οργανωμένοι μέσα από τους Συνδέσμους (και τους Συνεταιρισμούς αργότερα) για να βρίσκει δικαίωση η (πραγματικά) κοινωνική προσφορά του κλάδου. Ίδρυσαν τον πρώτο Σύνδεσμο Υδραυλικών της Ελλάδας.

 Τιμή τους και καμάρι μας.

 Έχοντας όμως την ανησυχία και το μεράκι μέσα τους, (και αξιοποιώντας τις δυνατότητες που τους έδινε ο νόμος 602/1915 περί συνεταιρισμών) αποφασίζουν μαζί με άλλους συναδέλφους τους να ενώσουν τη δύναμή τους και συνεταιριστικά.

 Έτσι το 1932 ιδρύουν τον ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΥΔΡΑΥΛΙΚΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, τον πρώτο Συνεταιρισμό Υδραυλικών της χώρας. Ένα συνεταιρισμό που όχι μόνο άντεξε στο χρόνο, αλλά στάθηκε και στέκεται όλα αυτά τα χρόνια ο ρυθμιστής της αγοράς της Θεσσαλονίκης στο είδος του.

 Όσα αντισυνεταιριστικά μέτρα και αν πάρθηκαν, όσες οικονομικές συγκυρίες (κακές) συντελέστηκαν, από μια “τρύπα” που ήταν όταν πρωτοάνοιξε, κατόρθωσε να γίνει μια επιχείρηση με τεράστια οικονομική και κοινωνική ακτινοβολία.

 Τέσσερα μεγάλα καταστήματα σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές της πόλης μας και ισάριθμες αποθήκες, με εμπορεύματα ποιότητας και εκατοντάδων εκατομμυρίων δρχ. αποτελούν τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε. Οι εργαζόμενοι που απασχολούνται και οι συνεταίροι που τον στηρίζουν δίνουν την εγγύηση της παραπέρα ανάπτυξης του και της κοινωνικής του προσφοράς.

 1937 και ενώ ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα του δεύτερου μεγάλου πολέμου, στελέχη του Συνδέσμου μας αναλαμβάνουν πρωτοβουλία και μαζί με άλλα έξι σωματεία ιδρύουν την ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (Ο.Β.Σ.Θ.).

 Ο Σύνδεσμός μας δίνει το καλύτερο δυναμικό του επανδρώνοντας αυτά τα όργανα. Έρχονται τα μαύρα χρόνια της κατοχής και οι συνάδελφοί μας μέλη και στελέχη βρίσκονται στις πρώτες γραμμές του αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.

 Φθάνουμε στο 1962 όταν έχουν ησυχάσει πλέον τα πράγματα.

 Τότε είναι που κάνει την εμφάνισή της μια εφημερίδα που αρχίζει και ασχολείται με τα ζητήματα των υδραυλικών. Ακόμα το έντυπο αυτό αρχίζει (με την κυκλοφορία του) να “δένει” τις κοινές σκέψεις και επιδιώξεις για τη συγκέντρωση όλων των Συνδέσμων των υδραυλικών της χώρας, κάτω από ένα κοινό συνδικαλιστικό φορέα την ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΒΙΟΤΕΧΝΩΝ ΥΔΡΑΥΛΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (Ο.Β.Υ.Ε.). Αυτή η εφημερίδα είναι ο “ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ” με ιδρυτές τον αείμνηστο Λούη Δάνο και το Γιάννη Παπαδόπουλο. Την προσπάθεια αυτή ακόμα και σήμερα τη συνεχίζει με συνέπεια η κόρη του πρώτου από τους ιδρυτές, η κα Χρυσούλα Δάνου – Ψυχογιού.

 Σήμερα ο κλάδος πλούτισε το “οπλοστάσιό” του.

 Μια νέα εφημερίδα ο “Θερμοϋδραυλικός” προβάλλει τα αιτήματά μας.

 Από το 1962 αρχίζει η γραπτή ιστορία του κλάδου. Ελπίζουμε ότι κάποτε θα βρεθεί ο χρόνος να ασχοληθεί κανείς και με την ανέκδοτη ιστορία του. Αξίζει τον κόπο. Έτσι για να θυμούνται οι παλιοί και να διδάσκονται οι νεώτεροι. Το 1991 είναι η χρονιά που ο κλάδος πετυχαίνει να υλοποιήσει το στρατηγικό του στόχο. Να υπογραφεί το Π.Δ. 38/91. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι είναι το καλύτερο νομοθέτημα, παρά τις ελλείψεις και υπερβολές του πιστεύουμε ότι αποτελεί τη βάση για να νοικοκυρευτεί ο κλάδος. Από εδώ και πέρα το επάγγελμα του εγκαταστάτη θερμοϋδραυλικού θα το ασκεί μόνο αυτός που έπειτα από φοίτηση και πρακτική εξάσκηση, καθώς και έπειτα από εξετάσεις θα το πετυχαίνει και όχι όποιος δηλώνει Θερμοϋδραυλικός όπως γινόταν μέχρι τότε.

Αγαπητοί μας συνάδελφοι:
Η εποχή μας βάζει (από καιρό τώρα) νέα προβλήματα που ζητούν αντιμετώπιση. Η οργάνωση είναι ο μόνος τρόπος να τα αντιμετωπίζουμε, είτε στις επαγγελματικές μας δραστηριότητες, ατομικές ή συνεταιριστικές ή πολύ περισσότερο σε κλαδικές επιδιώξεις.
Ελάτε τώρα στο Σύνδεσμο πάρτε ενεργό μέρος στα καλέσματα του Δ.Σ.. Μη λείπετε από καμιά κινητοποίηση. Έτσι όταν θα αναφερόμαστε στην ιστορία του κλάδου μας να λέει ο καθένας από μας. “Ήμουν και ‘γω εκεί.”

Αγαπητοί μας συμπολίτες,
Πέρασαν αρκετά χρόνια επίπονης και επίμονης δουλειάς, για να είμαστε σήμερα σε θέση, να σας διαβεβαιώσουμε πως ο υδραυλικός της περασμένης δεκαετίας ανήκει πλέον στο παρελθόν.

Στη θέση του βρίσκεται ο αδειούχος εγκαταστάτης, ο σύγχρονος τεχνικός, που με την συνεχή κατάρτιση και εκπαίδευση είναι σε θέση να δώσει λύσεις σε οποιοδήποτε τεχνικό πρόβλημα.

 Το Δ.Σ..